Trilogy

Indeed a trilogy of souls. First comes desire, then sin and finally, torture.

Tied down, ripped apart, this is how it goes you'll never get far
cracked inside yourself the life, better stab your heart and twist the knife
tied down, torn apart, this is how it ends, empty inside
burning your soul, cracking your whole, dirty with shame no love, just abhor

Beneath the surface you will die for my desire
the gift of death you'll get for all that you admire

Second chance, upon your way, to ever fantasize, or sit down and pray?
If you don't wanna change and rather stay, listen to this the wind has to say
"I regret the time I blew your mind, you took me for granted, locked me outside
but you're the one that dies in pain, and I am something you'll never obtain"

Obey.

ΚΑΙ ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ

Ε ΑΣΕ ΜΑΣ ΠΙΑ!!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ? ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ?

ΜΩΡΕ ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

ΣΚΑΤΑ ΣΕ ΟΛΑ

ΣΚΑΤΑ ΣΕ

ΣΚΑΤΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΧΕΣΕ ΜΑΣ ΚΙΟΛΑΣ

....ουφ...ξαλάφρωσα

PROΠΑGANΔΑ

Είναι οι κρύοι τάρανδοι που κάνουν τις ωφέλιμες ψυχές να φλυαρούν. Είναι τα χρώματα που σε ξεθωριάζουν σαν χαρακτήρα κυρίως. Και ίσως φταίνε και οι άγριες σιωπές που νιώθεις να εκπέμπονται από τις λυχνίες τους. Είναι σίγουρο πως μέσα από αυτό το όνειρο, σε έχουν! Μην το ονειρεύεσαι λοιπόν - είναι εύκολο, άκου τηλεόραση.

Και τη μοναδική στιγμή που σε στριμώχνουν στη γωνία, τότε σκύψει και πες πως ήταν όλα προκαθορισμένα. ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ. Ή μήπως φταις?

Δεν ξέρεις? Μα δεν λειτουργεί έτσι η προπαγάνδα.

...Εγώ πάντως σε κοιτώ. Και ακούω το σιγανό μουρμουρητό σου αλλά και την πνιγμένη αηδία σου. Ίσως ήταν καλύτερη η πρώτη επιλογή. Των ταράνδων ντε. Τώρα έχασες την ευκαιρία σου και πρέπει να εγ-καταλήψεις το κουτί σου. Αν πιστεύεις πως θα σου ρίξουν μολότοφ.

Αν πάλι δεν πτοείσαι και πολύ από τα πράσινα ανθρωπάκια, χέστο. Μόνο πρόσεχε μην σε κάνουν κόκκινο.


Ε λοιπόν προσπαθείς να ακούσειςςςςςςςςΣΣΣΣΣΣσσσσσ................................................................................


.............................η σιωπή πριν την καταιγίδα................................

Bird in a cage

Behind you! There it shows its face
someone can feel your own disgrace
spread your wings, ask me to fly
you'll never know how times passes by
Through the night's the darkest veil
descending down, going to hell
is this a sort of non-sense lies?
do they make me realize...
my time my feelings all in life
seem to fall down in disguise
bring it on, follow the scream
that comes sideways and from within
behold! the bird's cage
now it's time to spill your rage
on the numbers' forgotten sake
that they eat the life you make...

Η μερα του π

Σου είπαν προχτές πως ήταν η μέρα του π. Πολύ συγκινήθηκες γιατί το αγαπούσες. Τόσα μοναχικά π μπορούν και πρέπει να γιορτάσουν σε αυτό το μελιστάλαχτο αποχαιρετιστήριο αντίο μέχρι τον επόμενο χρόνο. Ίσως έτσι διαγράψουν από τα πρακτικά την ασχετοσύνη των υπόλοιπων που τα παρακολοθούν. Ένα σώμα, τα π, θα ξεπεράσουν και τις λιγότερες προσμονές του καθενός -ίσως-. Και να μην είναι έτσι, τι σε νοιάζει... Δεν θα χάσεις το δικό σου π. Γιατί σίγουρα ξέρεις για ποιό π σου λέω. Δεν ξέρεις... Θα μάθεις...
Πραγματικά....
Περιστασιακά....
Πλουσιοπάροχα....
Πετρογκάζι...
Παραγγελικό. Το χρώμα που είχες δει, δεν ήταν αυτό που περίμενες. Μάζεψε λοιπόν τους φακούς ηλίου σου και πήγαινε σε άλλη...παραλία...με το π σου.

Περαστε στο παρασυνθημα

...Και ήταν πράσινα τα μοναδικά νερά που περνούσες απο ψηλά, ένιωθες πως θ'αναβίωνες μοναδικούς χειμώνες. Ίσως να'ταν δύσκολο να φανταστείς την απεριοριστία που σ'αγνάντευε...Πόσο λίγα ξέρεις...
Και βέβαια θα ήταν εμπειρία ίσως καλύτερη από αυτή που περίμενες. Τόσο κοντά όσο ποτέ. Τόσο μακρυά όσο πάντοτε. Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον σαν...
μια ηλιαχτίδα νίκησε την οπτική γλαφυράδα της ίριδάς σου. Ας φόραγες γυαλιά ηλίου. Δεν είναι όμως αργά. Ξεκίνησες ένα ταξίδι, με άγχος που δεν σε πάει πουθενά (τουλάχιστον άμεσα και ακόμα). Και αντικρύζεις τη διαφορετικότητα της αλλαγής με το καλησπέρα σας. Α! Εδώ θα μένεις από τώρα... Στους τετράγωνους κύκλους της πράσινης κοιλάδας που ζουν οι νεκροί και οι φίλοι τους - αλλά και τα ζώα τους. Ωραία είναι, θα το πάρω. Αλλά δεν θα το πάρω τώρα, θα έρθω αργότερα. Και έφυγες.
Περίεργη διαρρύθμιση έχει εκεί, αλλά θέμα συνήθειας είναι. Τελικά βρέθηκε η άκρη της γρήγορης μετριοπαθούς συζήτησης και ας περιμένεις να κάνεις κάτι διαφορετικό. Σιγά!
Αυτή τη στιγμή το κενό της μνήμης βασιλεύει και δεν σε αφήνει να χαρείς. Οπότε τα ξαναλέμε σε άλλη ώρα και στιγμή.